Nieuws

Zondag 11 september vieren we het begin van het nieuwe seizoen met de Buitendag bij de manege VCM aan de Lierseweg 4 in Malden. Jij doet toch ook mee?

“Gaven schonk Hij vele,” zo zingen we in Lied 970. Neem deze zondag een voorwerp mee dat iets laat zien van jouw of uw gave of hobby. Wat kun je goed? Wat vind je leuk om te doen?

Na een feestelijke viering om 10.00 uur wisselen we uit wat onze gaven zijn – en ook hoe we dit seizoen iets met die gave kunnen doen voor de kerkgemeenschap. Maak of speel je iets voor de Kerstkuier of de stille week? Vertel je iets over een favoriet boek of organiseer je een wandeling? Bak je koekjes voor het koffiedrinken na de dienst, kweek je bloemen voor in de kerk of schrijf je een stukje voor de website? Verzin het maar!

De lunch is geheel verzorgd deze Buitendag, maar voor we aan tafel gaan, wordt er nog wel van je verwacht dat je op het tafelkleed dat we dit jaar zullen gebruiken bij de Maaltijd van de Heer een afdruk van je hand achterlaat met daarin geschreven wat jij dit jaar gaat doen. Gaven schonk Hij vele – welke gave ga jij inzetten dit jaar?

Na de lunch testen we je kennis in een actieve quiz en met een drankje sluiten we om 14.00 uur af. Voor kinderen zijn er ook activiteiten.

We hopen dat je erbij bent!

De Buitendagcommissie

(voor meer informatie email predikant@pknheumen.nl of bel 06-22989516)

Overweging van de predikant uit Wegwijs:

‘Aan tafel!’ is het nieuwe jaarthema van de Protestantse Kerk in Nederland. Heb jij thuis vaste gebruiken rond het eten?

Wijzelf doen meestal een stil gebed vooraf en lezen een Psalm na afloop. Ik hoor weleens dat mensen al blij zijn als het een keer lukt om met het hele gezin samen te eten vanwege sportclubs en bijbaantjes; of mensen die het moeilijk vinden om tradities bij het eten in hun eentje vol te houden. Bij anderen bidt men hardop met elkaar, of zingt men samen. In de joodse traditie worden twee kaarsen aangestoken – de twee kaarsen op de avondmaalstafel in de kerk verwijzen daar nog naar. Er zijn allerlei tradities rond de maaltijd.

Het bidden voor het eten heeft iets bijzonders. Als ik mensen vraag of ze weleens bidden, gaat het bijna automatisch over dingen vragen aan God. Voor de één is dat God iets kunnen vragen heel belangrijk en de ander is juist met bidden opgehouden toen iemand toch overleed ondanks alle gebeden. Soms wordt bidden als vragen uitgebreid met danken voor de dingen die je gekregen hebt en de mooie dingen die gebeurd zijn. Maar bidden voor het eten lijkt een beetje buiten dat vragen en danken te staan.

Je vraagt om een zegen voor het eten, maar wat is dan een ‘zegen’? Het betekent toch niet dat de maaltijd voedzaam mag zijn of dat het goed mag verteren?

Er zit iets van danken in bidden bij het eten – je kunt via het bidden degene bedanken die het eten gekookt heeft en je kunt er stil bij staan dat niet iedereen zo goed te eten heeft, maar dat is vaak niet de reden, maar omdat je nu toch al aan het bidden bent.

Bidden aan tafel is niet in de eerste plaats vragen of danken, maar het brengt ons alledaagse leven in verband met God of iets hogers of een ander perspectief. Misschien kunnen we daar iets van leren ook als we om iets vragen of ergens voor danken – dat het goed is om alles in ons leven in verband te brengen met God, wat er ook gebeurt.

Hermen Kroesbergen

De Stichting Historische kerk Groesbeek organiseert op 22 en 23 juli concerten in de kerk van Groesbeek.
Dit is het programma:

Vrijdag 22 juli, 20.00 uur

Michal Oleska (Polen): werken van W.A. Mozart, Fr. Chopin, R. Schumann, A. Scriabin

Zaterdag 23 juli, 20.00 uur

Kamila Sachrzewska (Polen): werken van J.S. Bach, W.A. Mozart, R. Schumann, F. Liszt en Fr. Chopin

De toegang tot de concerten is gratis. Een donatie voor de pianisten is welkom.

Overdenking van onze predikant (uit Wegwijs juli-augustus 2022):

Er was eens een dorp waar men elke dag een half uur voor zonsopkomst een uitgebreide ceremonie hield. Het hele dorp deed mee. Dit ritueel was nodig om de zon te laten opkomen, zo werd gezegd.

Hoe meer kinderen naar school gingen, hoe minder mensen dat nog echt geloofden. Toch was voor velen in het dorp dit ritueel nog erg belangrijk.

Dit is onze traditie, zeiden sommigen; het zorgt voor samenhang in het dorp, zeiden anderen. Er waren mensen die stug volhielden dat het ritueel nodig was om de zon op te laten gaan, wat ze er op school ook van mochten zeggen. Voor anderen werd de ceremonie een symbool om na te denken over licht en donker in hun leven.

Toch deden er minder en minder mensen mee met het ritueel. Jongere generaties vonden het hypocriet om een ritueel voor zonsopgang te doen terwijl ze daar helemaal niet in geloofden.

Hun ouders en grootouders vonden het verloren gaan van de traditie erg jammer, maar toch begrepen ze het ook wel. Zij zelf wisten immers ook wel van het zonnestelsel en dat de ceremonie eigenlijk niet echt iets doet.

Totdat op een dag er iemand in een tijdmachine stapte. Zij wilde wel eens zien hoe dat dan was geweest bij hun voorouders: dachten die nu echt dat de zon niet op zou komen als zij dat ritueel niet deden?! Ze waren toch niet dom?! En ze deden de ceremonie altijd al keurig een half uur voor zonsopkomst, dan moesten ze toch iets weten van het zonnestelsel en dat de zon sowieso wel op zou komen?

Het leven in oude tijden bleek heel anders te zijn en toch ook weer niet. Natuurlijk is dat ritueel nodig om de zon op te laten komen, vertelde men haar, en natuurlijk komt de zon ook heus wel op als de ceremonie een keer niet kan doorgaan. Wat daar raar of hypocriet aan was, begrepen ze niet zo goed: het is mooi als wij mogen helpen en anders doet God het alleen. 

Hermen Kroesbergen